W procesie obróbki blach stosujemy różnorodne metody cięcia, które umożliwiają precyzyjne i efektywne wykonanie elementów o różnych kształtach i grubościach. Dwie z najczęściej wykorzystywanych technologii to cięcie plazmowe i cięcie tlenowe. Choć obie te metody polegają na wykorzystywaniu wysokiej temperatury do rozdzielenia materiału, różnią się one zasadą działania, zastosowaniem oraz efektami końcowymi.
Cięcie plazmowe to technika, która wykorzystuje silnie podgrzaną, zjonizowaną mieszaninę gazów (plazmę) do przecinania materiałów. Plazma, osiągając temperaturę sięgającą kilku tysięcy stopni Celsjusza, topi i usuwają materiał z ciętego obszaru przy użyciu strumienia gazu pod wysokim ciśnieniem. Jest to proces wyjątkowo szybki, skuteczny i ekonomiczny, szczególnie w przypadku blach o średniej i dużej grubości.
W cięciu plazmowym można obrabiać szeroką gamę materiałów, w tym stali węglowe, stal nierdzewną, aluminium oraz mosiądz. Zaletą tej metody jest możliwość cięcia blach o grubości do 100 mm, co sprawia, że jest to doskonała opcja dla produkcji elementów o większych gabarytach. Krawędzie cięcia po wypalaniu plazmowym są stosunkowo gładkie, choć mogą wymagać niewielkiej obróbki w celu uzyskania lepszej jakości.
W porównaniu do cięcia tlenowego, cięcie plazmowe jest szybsze i bardziej wszechstronne, ponieważ może być stosowane do materiałów innych niż tylko stal węglowa. Istotną zaletą jest także mniejszy wpływ ciepła na materiał, co redukuje ryzyko odkształceń.
Cięcie Tlenowe
Cięcie tlenowe, znane również jako cięcie gazowe, to starsza, lecz wciąż powszechnie wykorzystywana technologia cięcia, szczególnie stali węglowej oraz innych materiałów metalowych o niskiej zawartości stopów. Proces polega na podgrzaniu materiału do temperatury zapłonu za pomocą gazu palnego, a następnie utlenianiu i spalaniu materiału strumieniem czystego tlenu.
Cięcie tlenowe znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle stalowym, budowlanym i maszynowym, zwłaszcza przy obróbce grubszych blach. Dzięki tej technologii można ciąć materiały o grubości nawet do 300 mm, uzyskując prostopadłe krawędzie. Warto jednak zauważyć, że na dolnej części ciętego materiału może pozostać żużel, a górna krawędź cięcia może mieć delikatne zaokrąglenie, wynikające z działania wysokiej temperatury. Mimo tych drobnych niedoskonałości, cięcie tlenowe jest cenione za swoją wydajność oraz zdolność do obróbki bardzo grubych materiałów.
Wypalanie tlenowe to proces, który zapewnia dużą efektywność, co czyni go atrakcyjnym wyborem w wielu gałęziach przemysłu.